Մենք գնացել ենք Մարտիրոս Սարյանի տուն-թանգարան։ Որ մտանք ներս , ես զգացի, թե մտանք մեր տուն, հենց տենց բան զգացի,ոնց-որ շատ էի եղել այդ տեղ։ Հետո, որ բարձրացանք երրորդ հարկ զգացի մի տեսակ վախ, որովհետև ես վախենում էի, որ Մարտիրոս Սարյանի հոգին այնտեղ էր։ Որ իջանք երկրորդ հարկ, ես զգացի ուրախություն , որովհետև ես վստահ էի , որ Մարտիրոս Սարյանի հոգին իմ հետ չի։ Հետո որ իջանք առաջին հարկ, որ սկսեցի ներկել եգիպտուհուն աննկարագրելի զգացում ունեցա։